Oda Wolff
Te lezen in
Mallen – Dwangposities
Ze probeerde te lachen. Lodewijk zei niets. Hij ging vlak bij haar zitten en keek in haar ogen. Hij keek naar de rest van haar lichaam en nam de schade op. Mogelijk onherstelbaar, had hij de dokter horen zeggen.
Als ze bij de achterste rij zijn gekomen vraagt Oda aan de mensen die er al zitten of ze in het looppad willen gaan staan. Dan zet ze haar rolstoel naast de rij en beweegt ze zich met haar sterke armen en met slepende benen naar de twee plekken in het midden.
“De invalide medemens wil ook weleens recht voor het scherm zitten,” verklaart ze.
Oda komt terug uit het invalidentoilet.
“Goeie wc hoor,” zegt ze. “Ik was nog niet klaar of er begon meteen een soort automatisch reinigingssysteem te werken. De bril begon te draaien en alles. Hygiënisch hoor, maar je voelt jezelf wel een beetje vies. Alsof iemand die je net een hand hebt gegeven gelijk z’n handen gaat staan wassen.”