Wally de Noemer

Te lezen in

Wally dronk geen alcohol.
Wally rookte niet.
Wally dronk geen koffie.
Wally at geen suiker.
De mensen zeiden: “Jij altijd met je principes. Doe eens gezellig mee.”
Het waren anderen die vonden dat Wally principes had. Zelf vond hij dat hij gezellig genoeg was. Hij was altijd van de partij. Hij tapte bier voor wie maar wilde drinken. En hij danste. Het liefst danste hij. Soms stond hij even stil en haalde z’n neus op. Hij snoof zoete rook.
‘Koeienpoep!’ juichte hij. Met hernieuwde energie danste hij verder. Als de rook te erg werd pakte hij zijn rode zakdoek en hield die voor zijn neus tijdens het dansen. Daar sliep hij mee, met die rode zakdoek. Als er een vriendin bij hem wegging, had hij altijd nog z’n rode zakdoek. Aan het eind van de avond lagen de rokers en de drinkers voor pampus, her en der verspreid in de feestruimte. Wally danste door, als laatste. Geen mens die gezellig meedeed.

“O ja, als titel had ik gedacht: Zelfbevlekking op een waddeneiland. Maar daar was ik toch uiteindelijk niet genoeg van overtuigd om het op de voorkant te zetten.”