De val van mijn moeder (2016)
Een moeder breekt haar arm. Ze gaat van ziekenhuis naar ziekenhuis, van de ene naar de andere kamer in een revalidatieoord en eindigt in de meerzorgafdeling van een verzorgingshuis.
Het motto van deze novelle komt uit het toneelstuk Vrijdag van Hugo Claus.
Een mens is niet gemaakt om van ’t een in ’t ander gesmeten te worden lijk een ei in de pan.
Personages
Kritiek
“De vaak geprezen, maar nooit tot het grote publiek doorgedrongen schrijver Ernst Timmer schiet nu wel in de roos, met dit scherpe maar toch ook berustende relaas over de ervaringen van en met zijn moeder.” Jann Ruyters
“Met De val van mijn moeder schrijft Timmer een noodzakelijk betoog, waarmee hij nu en dan een gevoelige snaar aantikt. Tevens is het een hommage aan zijn moeder: een vrouw die ongetwijfeld het hart van veel lezers zal stelen.” Mads Bruynesteyn
“(…) waar het gaat over de vrouw en haar zoon, en hun symbiose, raak je nieuwsgierig. Timmer observeert goed en formuleert vilein.” Aleid Truijens
“Het schrijven van Timmer is haast klinisch, zonder opsmuk. Maar de woorden zijn zo nauwkeurig gekozen dat het boek, inclusief de vele dialogen, snel binnenkomt.” Albert Heller
“Het is alleen jammer dat Timmer, die in talrijke boeken toonde dat hij over een unieke stem beschikt in onze letteren, nu blijkbaar ook al gevallen is voor de roep van het ‘waargebeurde’.” Koen Eykhout
“Maar deze vragen opzij gezet is dit boek gewoon heerlijk om te lezen. Prettig en makkelijk proza dat je met een glimlach laat reizen door zorgelijk zorgland.” Conny Schelvis
“Terwijl moeder aftakelt, observeert haar zoon scherp de geestige woorden en absurde situaties die hij tegenkomt. Het ‘valoverleg’ komt voorbij, een ‘helpende’ en een zoektocht naar de beste mokkataart.” Marieke van Twillert
“Timmer beschrijft het allemaal scherp en geestig, het leefplan, de valgevaarlijkheid, het ‘zorgzwaartepakket’, en hoe al die termen maar mogen luiden.” Mieke van der Weij
“Bijna beschaamd geef ik toe dat het boek leest als een spannende roman; alsof je uitkijkt naar de volgende tenenkrommende situatie waarin ze nu weer zullen belanden.” Antoinette de Fouw
Lees ook
- Pearl S. Buck, De moeder
- Theo Kars, De geisha